Мое искусство - золото ...
Такое пламя,
Пшеница горит
Без горения.
Мое искусство - золото ...
Небо огненное.
Почва глубокая
Под соломой.
Мое искусство - золото ...
Четыре ряда ушей
Четыре ряда янтаря
Они одеты!
Мое искусство - золото ...
Бор, пчела, перец
Из кист
Они передадут блеск.
Мое искусство - золото ...
Иногда выходя из ветра,
Канарейка!
Из золотого моря.
День, поле золотое,
Дай мне день, зрелое поле,
Позволь мне пожать твое золото
Серебро с крючком.
Արտս ոսկո՜ւն է...
Նման բոցերու,
Ցորենն է բռնկել
Առանց այրելու։
Արտս ոսկո՜ւն է...
Երկինքն է կրակ.
Հողը խորխոլած
Ծղոտների տակ։
Արտս ոսկո՜ւն է...
Քառաշար հասկեր
Քառաշար սաթով
Արև են հագել։
Արտս ոսկո՜ւն է...
Բոռ, մեղու, պիծակ
Քիստերի միջից
Կանցնեն զերթ փայլակ։
Արտս ոսկո՜ւն է...
Մերթ ելնում հովից,
Մի դեղձանիկ թի՛ռ
Ոսկեծուփ ծովից։
Օրո՜ր, ոսկո՛ւն արտ,
Օ՜ր տուր, հասուն արտ,
Գամ ոսկիդ հնձեմ
Մանգաղով արծաթ։
Освободи Бога со дня
Когда ему нравилось дышать
Мое земное сооружение,
Дать жизнь.
Я безмолвный ребенок:
Я протянул обе руки,
И с моими беспомощными крыльями
Я принял свободу.
Беспокойство до ночи:
Связанный в кроватке,
Я плакала беспрерывно,
Тревожил сон моей матери,
я спросил его
Освободи мои руки.
Я заключил завет с того дня
Любить свободу.
Нажми мой язык перед галстуками
Их выпустили, их вскрыли,
Перед моими родителями из моего голоса
Они радовались и радовались,
Предыдущее слово я сказал,
Не был ли отец, или мать, или кто-нибудь еще?
«Свобода!» - выпрыгнула.
Из моего детского рта.
«Свобода?» - повторил он мне.
Судьба свыше.
"Ты солдат свободы
Будете писать с этого дня?
О, твой путь тернист,
Вас ждут многие неприятности.
Любителю свободы:
Этот мир очень узок ».
«Свобода», - крикнул я.
Пусть гром на моей голове
Молния, молния, огонь, железо,
Пусть это сделает враг.
Вешали меня до смерти:
К столпу бессовестной смерти,
Я должен кричать, я должен повторить,
Непрекращающаяся свобода!
Ազատն Աստուած այն օրից,
Երբ հաճեցաւ շունչ փչել
Իմ հողանիւթ շինուածքին,
Կենդանութիւն պարգեւել.
Ես անբարբառ մի մանուկ՝
Երկու ձեռքս պարզեցի,
Եւ իմ անզօր թեւերով
Ազատութիւնն գրկեցի։
Մինչ գիշերը անհանգիստ՝
Օրօրոցում կապկապուած,
Լալիս էի անդադար,
Մօրս քունը խանգարած,
Խնդրում էի նորանից
Բազուկներըս արձակել.
Ես այն օրից ուխտեցի
Ազատութիւնը սիրել։
Թոթով լեզուիս մինչ կապերն
Արձակուեցան, բացուեցան,
Մինչ ծնողքըս իմ ձայնից
Խնդացին ու բերկրեցան,
Նախկին խօսքն, որ ասացի,
Չէր հայր, կամ մայր, կամ այլ ինչ.
«Ազատութի՜ւնլ» դուրս թըռաւ
Իմ մանկական բերանից։
«Ազատութի՞ւնլ»՝ ինձ կրկնեց
Ճակատագիրն վերեւից.
« Ազատութեան դու զինուոր
Կամի՞ս գրուիլ այս օրից։
Ո՛հ, փշոտ է ճանապարհդ,
Քեզ շատ փորձանք կը սպասէ.
Ազատութիւն սիրողին ՝
Այս աշխարհը խիստ նեղ է»։
- Ազատութի՜ւն, - գոչեցի, -
Թող որոտայ իմ գլխին
Փայլակ, կայծակ, հուր, երկաթ ,
Թո՛ղ դաւ դնէ թշնամին .
Ես մինչ ի մահ , կախաղան ՝
Մինչեւ անարգ մահու սիւն ,
Պիտի գոռամ , պիտ կրկնեմ ,
Անդադար՝ Ազատութի՜ւն:
Этой весной, с этим цветением,
Эта птица, этот ручей,
С этой песней и пробуждением
Язык моего ребенка открылся!
И он произнес бесценное слово
С армянского языка наш священный,
Как реликвия причастия
Он коснулся губ моего ребенка ...
- Послушай, сын мой, как сообщение
Любя слово любящей матери,
С сегодняшнего дня вручаю тебе
Армянский язык - это тысяча сокровищ.
Он резал, как звезду,
Небеса времени,
Он взволнованно взревел
Армянская стрела со стрелой
И святым гением Месропа
Он стал свитком и пергаментом,
Он стал надеждой, он стал флагом,
Держите марш нашей чистой ...
Она пробормотала через него
У армянского иностранца в сердце рана,
Он ревел с ней
Песня войны моего народа,
Моя мама выросла с ним
Однажды он положил меня в кроватку,
Теперь оно пришло, оно дошло до вас!
Его кора существует уже много веков ...
Открой губы, говори, бесценно,
Играй в игру, любовь моя,
Пусть малыш будет на твоих губах
Наш серый армянский язык ...
Держи его высоко и низко,
Как святой снег Арарата,
Держи его близко к сердцу,
Как останки твоих предков,
И от удара врага!
Защити ее грудью,
Как вы защитите своего мужчину?
Если они обнажат твою мать меч,
И посмотри, сын мой, где бы ты ни был,
Куда бы вы ни пошли под этой луной,
Если вы даже выбросите это из головы,
Не забывай свой родной язык!
Այս գարնան հետ, այս ծաղկունքի,
Այս թռչնակի, այս առվակի,
Հետն այս երգի ու զարթոնքի
Բացվեց լեզո՜ւն իմ մանկիկի:
ՈՒ թոթովեց բառ մի անգին
Հայկյան լեզվից մեր սրբազան,
Ասես մասունք հաղորդության
Դիպավ մանկանս շրթունքին...
- Լսի'ր, որդիս, պատգամ որպես
Սիրող քո մոր խո՜սքը սրտանց,
Այսօրվանից հանձնում եմ քեզ
Հայոց լեզո՜ւն հազարագանձ:
Կտրել է նա, հանց աստղալույս,
Երկինքները ժամանակի,
Շառաչել է խռովահույզ
Սլացքի հետ հայկյան նետի,
ՈՒ Մեսրոպի սուրբ հանճարով
Դարձել է գիր ու մագաղաթ,
Դարձել է հո՜ւյս, դարձել դրո՜շ,
Պահել երթը մեր անաղարտ...
Նրանո'վ է մրմրնջացել
Հայ պանդուխտը վերքն իր սրտի,
Նրանո'վ է որորտացել
Կռվի երգն իմ ժողովրդի,
Նրանո'վ է մայրս ջահել
Ինձ օրորոց դրել մի օր,
Հիմա եկել, քե՜զ է հասել
Նրա կարկաչը դարավոր...
Բա'ց շուրթերդ, խոսի՜ր, անգի'ն,
Ժիր դայլայլի՜ր, ի'մ սիրասուն,
Թող մանկանա' քո շուրթերին
Մեր ալեհե՜ր հայոց լեզուն...
Պահի'ր նրան բարձր ու վճիտ,
Արարատի սուրբ ձյունի պես,
Պահի'ր նրան սրտիդ մոտիկ,
Քո պապերի աճյունի պես,
ՈՒ ոսոխի զարկիցը սև
Դու պաշտպանի'ր կրծքով նրան,
Ինչպես մո՜րդ կպաշտպանես,
Թե սո'ւր քաշեն մորդ վրան,
ՈՒ տե'ս, որդիս, ո'ւր էլ լինես,
Այս լուսնի տակ ո՜ւր էլ գնաս,
Թե մո'րդ անգամ մտքիցդ հանես,
Քո մա՜յր լեզուն չմոռանա'ս:
Восточная сторона мира
Да будет мир!
Ни крови, ни пота
Желобок в широкой жилке.
И когда звонит колокол в каждой деревне!
Пусть будет гимн.
Западная сторона света
Да будет берриутюн!
Роса от каждой звезды,
И каждое бычье золото.
А когда на горе пасутся овцы!
Пусть растет и расцветает.
Северная сторона света
Да будет изобилие ...
К пшенице в море золота
Пусть плавает вечно.
И широкий сарай для голубей, когда он откроется!
Пусть будет радость.
Южная сторона света
Да будет плодородие ...
Цветочный мед в ульи,
Вино Хорди в бокалах.
А когда невесты пекут хлеб хорошо!
Да здравствует любовь!
Արեւելեան կողմն աշխարհի
Խաղաղութի՜ւն թող ըլլայ...
Ո՜չ արիւններ, քրտինք հոսին
Լայն երակին մէջ ակօսին.
Ու երբ հնչէ կոչնակն ամէն գիւղակի՛
Օրհներգութ՜իւն թող ըլլայ։
Արեւմտեան կողմն աշխարհի
Բերրիութի՜ւն թող ըլլայ...
Ամէն աստղէ ցող կայլակի,
Ու ամէն հասկ ցուլէ ոսկի.
Եւ ոչխարներն երբ սարին վրայ արածին՛
Ծիլ ու ծաղիկ թող ըլլայ։
Հիւսիսային կողն աշխարհի
Առատութի՜ւն թող ըլլայ...
Ոսկի ծովուն մէջ ցորեանին
Յաւէտ լողայ թող գերանդին.
Ու լայն ամբարն աղուններուն երբ բացուի՛
Բերկրութիւն թող ըլլայ։
Հարաւային կողմն աշխարհի
Պըտղաբերում թող ըլլայ...
Ծաղկի՜ մեղրը փեթակներուն,
Յորդի գինին բաժակներուն.
Ու երբ թխեն հարսերը հացը բարի՛
Սիրերգութի՜ւն թող ըլլայ։
Загрузка...
Loading... Please wait Звкрыть
